vrijdag 3 augustus 2012

Wifiloos

Afgelopen zaterdag ging de rit vanaf Jönköping binnendoor richting Örebrö en via Sundsvall de E4 op steeds verder naar het noorden. Die dag stond Maviken als nieuwe overnachting gepland. Een klein plaatsje aan de Höga Kusten. Niet te vinden op een gewone kaart. Werkelijk op een idyllisch plekje om te overnachten. De bedoeling was om hier 2 nachten uit te rusten. Het werden er 3! Met de tent aan het strand en genieten van het mooie uitzicht. En het weer speelde uiteraard ook mee. Het was overdag, op één ritje na in de omgeving, al die dagen zon zon en nog eens zon. En die ene bui was echt heftig en gelukkig kon na 20 minuten de rit worden hervat.

Via Maviken de E4 weer op en zo langs de kust van de Oostzee nog verder naar het noorden. Van een foto maken bij het naambordje van Luleå is niets terecht gekomen vanwege allerlei wegwerkzaamheden en dus te gevaarlijk om te stoppen. De volgende overnachting was Raneå. Afgelopen nacht dus. Wederom scheen het zonnetje bij vertrek. Heerlijk, maar nog wel frisjes om 9:00 uur, dus de winterhandschoenen en een icebreaker shirt aan.

In Zweden is het verkeer zeer rustig. Geen bumperklever te bekennen. Ze blijven netjes op afstand. Wat een verademing is dat zeg. Hoe verder naar het noorden hoe rustiger het op de weg werd.

Al gewend aan het rustige verkeer in Zweden, was het weer even een drukte van belang bij de grensovergang met Finland bij Haparanda-Tornio. Gauw tanken en sigaretten kopen. De ene is goedkoper en de ander is gelijk aan de prijzen in Nederland. Het viel mij wel op dat het nabijgelegen restaurant iedereen aan de warme maaltijd was en dat om 11:15 uur. Niet veel later bleek dat de Finnen een uurtje later leven. Tsja, 12 uur schafttijd haha.

Vervolgens ging de rit het binnenland in op weg naar het einddoel het nationale park Syote. De geplande route liep via een grindweg van 42 km voordat weer een andere afslag genomen kon worden. Wat zwaar zeg. Af en toe voelde ik mijn achterband wegglijden. Mijn aanhanger wilde mij en de motor maar niet volgen. Gelukkig was na 8 km een afslag met verharde weg. Zou een omweg naar Syote betekenen maar dat had ik er graag voor over. Zonder kleerscheuren aankomen, toch?

Voor het eerst onderweg staken herten over en soms moest ik hard in de remmen knijpen. Ze maakten zich helemaal niet druk om het motorgeronk. Mooi gezicht was dat.

Het werd ook steeds rustiger op de weg en heerlijk om hier te toeren. Het wegdek is hier in prima conditie. Zo rond 5 uur is het einddoel bereikt en neem ik zet ik de tent niet op, maar neem ik mijn intrek in een geweldig huisje. 3 Slaapkamers, 2 badkamers en een sauna. Ik ga voorlopig niet naar huis. Ik heb ook geen enkele keer het internet gemist na 6 dagen zonder wifi.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten