Aan de pil

Vanaf Iggesund ving afgelopen donderdag de reis aan richting huis. In 2 dagen tijd over een afstand van meer dan 1200 km en 2 boten te nemen. Dat was dus flink aanpoten, nou ja brommen dan!

Weer de E4 gevolgd zoals op de heenreis. De andere kant op is ook werkelijk schitterend. Langs meren, door dorpen of steden. Anderen vinden het saai, maar de E4 is een vreemde weg en daarom ook leuk. Soms een snelweg, dan weer een autoweg of een weg binnen de bebouwde kom. Ook bevat het stoplichten, rotondes en grote kruispunten. Als je dan ook nog mooie meertjes aan de westkant ziet en aan de oostkant geregeld de Oostzee langszij komt dan dommelde ik hooguit weg vanwege het gebrom van de motor.

Zoals de aankomst in Iggesund was begonnen zo ving de reis ook met regen aan. Nou ja miezeren dan. Het beloofde niet veel goeds gelet op de zeer donkere wolken. Toch nog maar geen regenpak aan in de hoop op beter weer. Dat was uiteindelijk de goden verzoeken. Een flinke regenbui viel mij ten deel en door de enorme spoorvorming zo snel mogelijk een schuilplek gezocht om te wachten totdat het overwaaide. Dat deed het ook. Toch alleen maar de regenbroek aan. Mijn jas moest drogen door de wind anders zou ik het de hele dag koud hebben.

Waarvoor je in Finland moet oppassen zijn overstekende edelherten en, ondanks alle waarschuwingsborden,  heb ik in Zweden geen één gezien. In die zin is de natuur in Finland nog wat ongerepter. Van motorrijdende Finnen heb ik begrepen dat je gewoon flink je uitlaten moet laten horen en dan gaan ze vanzelf weer de weg af het bos in. Af en toe was het wel bedreigend. Ze stonden soms midden op de weg met van die giga geweien en keken je 'straight in the eyes'. Dan liet ik mijn (open) uitlaten brullen en foetsie waren ze.

Na de hele dag gereden en gevaren te hebben wordt een overnachtingsplek gevonden nabij Lubeck. Zo rond de 700 km was afgelegd om zodoende de laatste dag het was rustiger aan te kunnen doen.
Wat een drama de Duitse snelwegen. Ik had het gevoel dat mijn nieren in de nek hingen. Wat een kuilen, gaten en dies meer zij. En dat gejaag van de automobilisten! Stelletje mafkezen. Totaal ontwent wilde ik eigenlijk rechtsomkeert maken.

Na meer dan 5500 km afgelegd te hebben en nog een paar honderd te gaan, komt de vermoeidheid. De laatste lootjes wegen wel erg zwaar. Ik krijg last van mijn rechterpols en ik ging mij steeds verzitten. Mijn derrière begon te protesteren en mijn artrose aan mijn vingers van mijn linkerhand speelt voor het eerst op. Uiteindelijk neem ik een pil die de pijn moet stillen. En dat voor het eerst in deze vakantie ondanks alle mechanische hulpmiddelen. Ik hield het niet meer uit!

Gelukkig ging het weer en kon ik de reis pijnloos vervolgen en ook in Nederland schrik ik van de soms roekeloze rijstijl van sommige automobilisten. Nog even tanken vlak voor de grens met Nederland en door een verkeerde afslag te nemen kom ik bij Nieuweschans uit. Het stelt niets voor en niets herinnert eraan dat vroeger hier de douane controleerde. Ik moet het doen met de verhalen hierover en zal het maar geloven.

Gelukkig heb ik ook de laatste kilometers overleefd en kon ik terugkijken op een werkelijk schitterende vakantie. Ik kan nu ook Finland afvinken op mijn lijstje van te bezoeken landen.

Een dienst aangeboden

Gisteren van het Mörtjön meer is het plan om naar Stockholm te gaan. Dat lukt helaas niet. Tot 12 uur kwam het met bakken uit de hemel en de verwachtingen daarna waren goed. Regenpak aan en karren maar. Na een uurtje gereden te hebben was het droog en bij Sundsvall aanbeland. Helaas door een technisch mankement aan de motor was er een oponthoud van een aantal uren. Een vriendelijke Zweed, met 2 kinderen, hond en met een grote aanhanger bood zijn hulp aan. Motor op de aanhanger en naar zijn huis (12 kilometer verderop) gegaan. Garage , zijn huis en al het gereedschap mocht worden gebruikt. Hij ging zelf nog even in de stad werken samen met zijn kids en niet voordat brood, beleg en koffie waren aangerukt. Wat een vertrouwen! Ik kon er niets aan doen, maar ik kreeg af en toe koude rillingen over mijn lijf. Ik voelde mij vreemd. Toen de vriendelijke Zweed terugkwam vroeg ik wat voor werk hij deed. Hij bleek een sexshop te hebben en 9 panden voor de verhuur. Ik durfde niet verder te vragen wat voor soort huurders hij had.
Nadat de motor gefixt had bood hij eten en overnachting aan. Dat werd vriendelijk geweigerd en daarvoor in de plaats werd gevraagd wat hij voor zijn diensten wilde hebben. Helemaal niets, alleen een vriendelijke glimlach. Zo gezegd zo gedaan.

Om toch wat kilometers te maken werd flink gas gegeven en zo werd toch nog 200 kilometer afgelegd met als volgende doel een overnachtingsplekje want het was al laat. Het werd Iggesund. Een verlaten camping met stugas. Uiteraard een stuga genomen opdat de volgende dag vroeg vertrokken kon worden, omdat ingelopen moest worden op het schema.

Pluk de dag

Een stop op de brug aan de rand van de Höga Kusten om de benen te strekken. Het is, ondanks de vele wolken, warm als de zonnestralen er doorheen komen. Over het weer mag ik al deze dagen absoluut niet klagen. Tot nu toe heeft het alleen s'avonds en s'nachts geregend.

Voor de overnachting is vandaag gekozen voor een schitterende camping aan het Mörtsjön meer. En met een laat diner op een bankje aan het water is het volop genieten van een ondergaande zon. Dat doet een mens goed en dan ziet de wereld er heel anders uit.

Het nieuws lees ik bijna niet. De kranten lees ik thuis wel op mijn gemak. Van vrienden verneem ik dat het weer in Nederland vreselijk is en krijg wat headlines door. Via Google alert nog wat werk gerelateerde zaken en daar houdt het mee op. In meer ben ik nu niet geïnteresseerd.

Stuga

In Syöte een werkelijk schitterend weekend gehad. Mooi uitzicht en een heerlijk huisjes. En wat zijn die Finnen gastvrij. Ik zag wat bekende Finnen die ik vorig jaar in Nederland en afgelopen juni in Spanje had ontmoet. De begroetingen waren hartelijk alsof we elkaar al jaren kenden en lang niet hadden gezien. Je was ook een bezienswaardigheid zo met je motor en aanhangertje en dan ook nog helemaal uit Nederland! Toen ik na het inchecken langs de meute naar mijn huisje reed ging dit gepaard onder luid applaus. Kicken!

Waar je ook kwam, iedereen was heel behulpzaam en waren donders benieuwd wat je Finland vond. Ze zijn erg trots op hun land. Ik voelde mij meteen thuis bij ze.

Zondag was de dag van vertrek richting Santa Claus in Rovaniemi. De voorstelling die je ervan had kwam geheel niet uit. Behoorlijk toeristisch, duur en vreemd om te betalen om met de kerstman op de foto te willen. Dacht het niet! Ik heb vervolgens heerlijk in het zonnetje gezeten bij 21 graden en uiteraard wat foto's genomen. O.a. ten bewijze dat ik op de grens van de poolcirkel stond. Ondanks het toeristisch karakter kreeg ik wel een vreemd gevoel. Het is toch een ware belevenis en wie weet zal ik dat nooit meer evenaren.

Vervolgens de grens richting Zweden opgezocht en werd met de terugtocht aangevangen. Finland smaakt naar meer!

Geen enkel besef van tijd en voor je het weet begint je maag te knorren. Geen zin om te koken en er was zwaar behoefte aan gratis wifi. Daar heb je de Mac voor. Via internet gekeken voor een overnachtingsplek. Besloten wordt nog een uurtje of wat door te rijden. Het is nog steeds licht om 19:45 uur en zal ook een tijdje zo blijven. Immers scheen de zon nog een beetje en bijna geen wolkje aan de lucht.

Ondertussen was het alweer 21:00. Een paar kilometers onder Piteá. Na het bordje Camping en Stugor gevolgd te hebben, bleek er geen enkel huisje te staan. De tent opzetten was inmiddels geen optie meer. Op de route terug naar de snelweg en na ongeveer 200 meter stond een handgeschreven bordje met Stugor. Uiteindelijk kom je terecht bij een particulier met een drietal lieftallige huisjes. Alsof je in een poppenhuisje terecht komt met lampjes aan het plafond die in de jaren 60 in de mode waren. Deze Stuga kost 300 kronen. Geen geld als je bedenkt dat je op campings alleen voor een tent dat bedrag moet betalen en nota bene geen stroom tot je beschikking hebt. De eigenaresse werd er verlegen van toen ze het bedrag noemde.

Enfin, vandaag richting Sundsvall. Wederom schitterend weer en warm!

Wifiloos

Afgelopen zaterdag ging de rit vanaf Jönköping binnendoor richting Örebrö en via Sundsvall de E4 op steeds verder naar het noorden. Die dag stond Maviken als nieuwe overnachting gepland. Een klein plaatsje aan de Höga Kusten. Niet te vinden op een gewone kaart. Werkelijk op een idyllisch plekje om te overnachten. De bedoeling was om hier 2 nachten uit te rusten. Het werden er 3! Met de tent aan het strand en genieten van het mooie uitzicht. En het weer speelde uiteraard ook mee. Het was overdag, op één ritje na in de omgeving, al die dagen zon zon en nog eens zon. En die ene bui was echt heftig en gelukkig kon na 20 minuten de rit worden hervat.

Via Maviken de E4 weer op en zo langs de kust van de Oostzee nog verder naar het noorden. Van een foto maken bij het naambordje van Luleå is niets terecht gekomen vanwege allerlei wegwerkzaamheden en dus te gevaarlijk om te stoppen. De volgende overnachting was Raneå. Afgelopen nacht dus. Wederom scheen het zonnetje bij vertrek. Heerlijk, maar nog wel frisjes om 9:00 uur, dus de winterhandschoenen en een icebreaker shirt aan.

In Zweden is het verkeer zeer rustig. Geen bumperklever te bekennen. Ze blijven netjes op afstand. Wat een verademing is dat zeg. Hoe verder naar het noorden hoe rustiger het op de weg werd.

Al gewend aan het rustige verkeer in Zweden, was het weer even een drukte van belang bij de grensovergang met Finland bij Haparanda-Tornio. Gauw tanken en sigaretten kopen. De ene is goedkoper en de ander is gelijk aan de prijzen in Nederland. Het viel mij wel op dat het nabijgelegen restaurant iedereen aan de warme maaltijd was en dat om 11:15 uur. Niet veel later bleek dat de Finnen een uurtje later leven. Tsja, 12 uur schafttijd haha.

Vervolgens ging de rit het binnenland in op weg naar het einddoel het nationale park Syote. De geplande route liep via een grindweg van 42 km voordat weer een andere afslag genomen kon worden. Wat zwaar zeg. Af en toe voelde ik mijn achterband wegglijden. Mijn aanhanger wilde mij en de motor maar niet volgen. Gelukkig was na 8 km een afslag met verharde weg. Zou een omweg naar Syote betekenen maar dat had ik er graag voor over. Zonder kleerscheuren aankomen, toch?

Voor het eerst onderweg staken herten over en soms moest ik hard in de remmen knijpen. Ze maakten zich helemaal niet druk om het motorgeronk. Mooi gezicht was dat.

Het werd ook steeds rustiger op de weg en heerlijk om hier te toeren. Het wegdek is hier in prima conditie. Zo rond 5 uur is het einddoel bereikt en neem ik zet ik de tent niet op, maar neem ik mijn intrek in een geweldig huisje. 3 Slaapkamers, 2 badkamers en een sauna. Ik ga voorlopig niet naar huis. Ik heb ook geen enkele keer het internet gemist na 6 dagen zonder wifi.

Jönköping

Via de veerboot Heldingor naar Helsingborg. Ik zag er al tegenop om in die hitte op de veerboot te wachten. Ook vandaag was de ferryman mij goed gezind. Bij het terrein oprijden kon ik iedereen voorbij sjezen en vooraan de rij wachten om op de boot op te rijden. Allereerst kwamen een aantal wachtenden hun auto uitspringen of gingen ze uit het raam hangen. Ja wat een bekijks haha.

Na 483 km getoerd te hebben aangekomen in Jönköping. Mooi weer en lekker temperatuurtje. Gelukkig niet zo warm als gisteren. Echter regen lag op de loer. Wat was het donker achter me.

Bij aankomst op de camping stond ik bij de receptie en toen begin het toch te hozen! OMG en de tent moest nog worden opgezet - die nog nat was van de vorige overnachting.

Tussen de regenbuien en onweer eerst de terp opgezet en daarna de tent. Het duurde maar even want inmiddels heb ik al lang en breed mooie plaatjes geschoten en brak de zon weer door.

Nu even aan de borrel bij de wifipoint op de camping. Zo maar weer mijn slaapzak opzoeken en op naar de volgende rit richting het noordoosten.

Rødby dag 1

Gisteren later dan gepland vertrokken. Mijn aanhanger was instabiel. Alles eruit, wat biertjes achter gelaten en opnieuw inpakken. Toen de gok maar gewaagd op weg naar Puttgarden voor de veerboot naar Denemarken.

Wat was het druk onderweg en hoe verder noordelijker hoe warmer het werd. 30 Graden werd het op een gegeven moment en dan nota bene in de file staan met een kokende motor.

Veel bekijks onderweg gehad en even zoveel praatjes met wildvreemden.
Bij aankomst in Puttgarden bleek de boot op punt van vertrek te liggen. Ik reed de boot op en het belletje, als teken van vertrek, ging af. Het was al 20:15 uur. Toen maar besloten een camping op te zoeken. Ik had lekkere trek gekregen, maar voor een hele maaltijd bereiden was geen tijd en geen zin, werd het tomatensoep met brood en worst.

Na het eten begon het aardig te onweren en werd er geschuild in het washok. Biertje erbij en het was gewoon gezellig. Daarna mijn tentje opgezocht om lekker te knorren. Ik was moe maar voldaan na 600 km op een dag!

Mijn tante

Nog een nachtje slapen en dan begint mijn vakantie. Eerst nog wat zaken regelen en uitproberen. Gelukkig heb ik mijn nieuwe pannetjes uitgepakt en gewassen. Bij het afdrogen brak het handvat van de deksel af. Balen, maar blij dat het nu is gebeurd en niet onderweg. Ik heb niet eens grof geweld met afdrogen gebruikt. Met mijn artrose-handen kan ik nauwelijks een deuk in een pak boter slaan. Kan ik nu terug naar die bekende kampeerzaak die zijn naam dankt aan een aquatisch knaagdier.

Gisteravond de laatste boodschappen in huis gehaald om mee te nemen. Het meeste was eten voor onderweg oftewel de 'vreet' zoals mijn tante van 80 dat placht te noemen. Zoals zij dat uitspreekt - zeer goed gearticuleerd en behoorlijk bekakt - is het niet 'plat'.

Met artrose motor rijden? Ja hoor, tot nu toe gaat het nog. Ik rijd geregeld met mijn winterhandschoenen. Ook in de zomer. Het moet wel erg warm zijn wil ik mijn zomerhandschoenen dragen. Sommigen zie ik zelfs zonder. Dat zie je mij nooit doen. Alleen al om veiligheidsredenen niet. Ach, af en toe na een ritje van 100 km zonder stoppen zijn ze wat stijfjes en pijnlijker. Vooral mijn rechterhand waarmee ik gas geef. Ik heb wel een hulpmiddel bij het gas geven en het gas constant te houden. Is aan mijn handvat bevestigd en met mijn handpalm geef ik dan gas. Op die manier hoef ik niet te knijpen. Dat is niet vol te houden. Daarnaast heb ik van één van mijn motormaatjes een heel ingenieuze hendel gekregen die als een soort cruise control werkt. Onder het rijden kan ik dan af en toe mijn hand strekken zonder snelheid te verliezen. Ik heb het nog niet uitgeprobeerd. Doe ik onderweg wel. In Scandinavië en Finland is het lang niet zo druk op de weg. Genoeg ruimte dus.

Terugkomend op die tante van 80. Een geweldig mens overigens. Altijd in het zakenwereldje werkzaam geweest en nog zeer bij de tijd. Ze rijdt nog steeds zelf haar auto. Geen klein stadsautootje, maar nog een grote bak op vier wielen ook. "Voor mijn vriendinnen als we op stap gaan" was de reden van de aanschaf.  Als ik uitstapjes met haar maak mag, nou ja eerder moet, ik plaatsnemen op de passagiersstoel. Madam wil zelf rijden en geregeld doe ik mijn handen voor mijn ogen en duimen in mijn oren. Ze rijdt heel erg goed, maar veel te hard en scheldt - eveneens goed gearticuleerd en bekakt - alle weggebruikers de huid vol die volgens haar zo de weg op schieten. Ze vergeet daarbij dat die weggebruikers vaak voorrang hebben. Het gaat allemaal goed en aan haar reactievermogen mankeert helemaal niets, maar onze uitjes leveren wel de nodige snelheidsbekeuringen op die ze zonder mopperen betaalt. Ik ga haar even bellen...Zal ze wel weer zeggen dat ik voorzichtig moet doen en mij aan de toegestane snelheid moet houden. " Ja tante...".

Suomi Olen tulossa!

...oftewel "Finland, ik kom eraan"  volgens Google Translate.

Het duurt nog wel een paar nachten, maar met een drukke baan en vrijwilligerswerk moet ik ruim van tevoren plannen. Gisteren mijn motor een onderhoudsbeurt gegeven. De laatste keer was eind april en sinds die tijd heeft Trudi 9.000 km gereden. Tsja, dan is het wel weer nodig.

Lijstjes liggen op het aanrecht in de keuken. Het centrale punt van ons huis waar we werken,  borrelen, koffie leuten, eten en vooral de meest belangrijke gesprekken voeren. In willekeurige volgorde.

Ik reis via Duitsland, Denemarken en Zweden met einddoel Finland. Alleen een paar veerponten, dus het zullen weer veel kilometers worden. Ooit ben ik tot aan Lapland in Zweden geweest. Ik zal het nooit vergeten. Niet alleen vanwege de mooie natuur en te ontdekken wat stilte echt betekent. Ik had namelijk geen motorrijbewijs en zat achterop. Ik heb toen behoorlijk moeten afzien op een klein zadeltje. Als ik eraan denk voel ik weer die pijn in mijn derriere haha.

Ik ga nu kamperen. Mijn credo voor deze vakantie is "kamperen, maar ik wil niet bukken" samen met 'gemak dient de mens'.  Daarom heb ik een tent waarin ik normaal kan staan wanneer ik mij wil omkleden.

Ik ga nu niet alles op de motor meesjouwen. Vorige week heb ik mijn aanhanger opgehaald bij de leverancier. Ik kan nu net zoals de echte Hollanders eten en kruiden van thuis meenemen. Uiteraard een heerlijke stoel waar ik lekker in kan luieren mag niet ontbreken. Ik zal ook wat alcoholische versnaperingen meenemen, want in Scandinavië is het niet te betalen.

Ik heb er al een stuk mee gereden en ik moet in mijn spiegeltjes kijken of hij er nog wel aanzit. Je merkt er helemaal niets van. Ook bij 110 km p/u voel je helemaal niets aan het stuur. Geweldig ding! Mijn stuur is breder. Mocht ik file moeten rijden is dat geen enkel probleem.

Oeps, koffie niet vergeten mee te nemen. Even mijn vakantielijstje bijwerken...

3795

De totale afstand gereden uit en thuis. Via Utscheid, Haro en weer terug. Vertrokken 25 mei tot en met vandaag.

De laatste rit begon erg koud. 7 Graden was het. Gelukkig had ik mijn thermokleding en winterhandschoenen bij me. Het leek vooraf overbodig, maar 'beter mee dan om verlegen'. Het is nu rond de 16 graden. Met een temperatuurverschil van meer dan 15 graden in 2 dagen tijd heb ik het nu dus ijskoud.

Gelukkig geen regen onderweg gehad en zoetjesaan begon het zonnetje te schijnen. Op de terugweg via Lille, Gent en Antwerpen werd de groep van 8 steeds dunner en steeds vaker moesten we afscheid nemen.

Het laatste groepje van 5 - zoals we ook in Utscheid waren begonnen - hebben als laatst afscheid van elkaar genomen. Vreemd hoor om dan de laatste 30 km alleen naar huis te rijden.

Deze laatste dag alleen maar snelweg gezien. Iedereen wilde zo snel mogelijk thuis zijn om het dagelijkse leven weer op te pakken.

Mijn Intruder heeft het uitstekend gedaan. In Nederland reed ze 1 op 20. Op de Franse peage 1 op 17. Ik verdenk de Franse pomphouders ervan de pompen niet of heel slecht geijkt te hebben in combinatie met een andere samenstelling van de benzine. Wie zal het zeggen.

Ik ben net drie kwartier thuis en het is nog wat onwennig. Stilte hoor ik. Geen geruis van de wind of het geronk van onze motoren of geknal van onze uitlaten.

Ja laat ik dat maar even doen, een lekkere bak Hollandse koffie zetten. Wat heb dat gemist!

Saint Witz

Een plaatsje boven Parijs. Nooit van gehoord en ik zal er waarschijnlijk niet gauw weer komen. Het is zo'n plek als vele anderen. Een paar goedkope hotels en wat restaurantjes voor de snelle hap. Big M ontbreekt ook hier niet. Nog 493 km en dan ben ik thuis. Kijk ik toch wel naar uit. Nu ik zo dicht bij huis ben, mis ik mijn man en mijn katten. Mijn eigen bed en mijn eigen douche niet te vergeten.

Tot zover heeft mijn motor het goed gehouden. Mijn motormaatje Eric heeft alleen wat aan de afstelling gesleuteld. Ze sloeg telkens af bij plots gas los laten en remmen. Ze ziet er alleen niet uit. Als ik thuis ben maar weer poetsen, want a.s zondag ga ik toertocht Brabant rijden. Wat heb ik het slecht, maar niet heus.

Zo nog 1 nachtje slapen. Nog ff naar big M voor een lekker toetje.

Bye bye Haro!

Aangekomen in Angoulleme voor onze eerste overnachting. Inmiddels hebben zich 3 motorvrienden bij ons aangesloten. 1 vooraf afgesproken en Ad en Sjan zouden wel zien wat ze deden. Uiteindelijk kwamen we hun steeds bij een benzinestation tegen.

Onderweg wat regen gehad. Hooguit een uurtje. Daarna werd het steeds warmer en brak de zon door. Toch tot aan het eind de regenkleding aangehouden. Je weet maar nooit.

Vanavond de route richting Nederland aangepast. We pakken morgen de peage zodat we kilometers kunnen maken en dinsdag lekker op tijd thuis zijn.

Straks op buienradar kijken of ik de regenkleding wel of niet kan opbergen. We zien wel. Dat is ook het mooie van motorrijden: we zien wel hoe als we maar veilig thuiskomen.

Op de grens van Baskenland en La Rioja

T'is dat ik al die wijnranken zag en uiteraard een metershoge stier van het bekende wijnmerk. Geen enkel vermoeden dat we tijdens ons toertje van totaal 70 km in Baskenland en dan weer in La Rioja waren. Wel ontzettend mooi, groen en schoon!!! Nog niets aangetast door die verrekte toeristen zoals in het Oosten en Zuiden des lands. Een aanrader voor natuurliefhebbers.

We laten ons meevoeren in de Spaanse cultuur. 4 keer eten totaal op een dag. Eigenlijk best lekker, want je verliest door de enorme hitte veel vocht en dus zout. Ook veel water en thee drinken is een must. Althans de Hollandse delegatie. De rest drinken gewoon lekker een paar wijntjes en stappen dan ook zo weer op de motor. Ik ben maar voorin de stoet (rond de 140 motoren) gaan rijden. Voor de zekerheid, you never know.

Onze Spaanse gastheren en -dames brengen ons naar de burgemeester. In 2010 had ik dat al meegemaakt. Een soort van pr van de gemeente. Dit i.v.m. wellicht de komende verkiezingen en in de hoop dat de politie geen alcoholcontroles zullen houden dit weekend.

Morgen gaan we richting Nederland en hopen dan heelhuids dinsdag aan te komen. Eerst nog maar genieten van deze mooie omgeving, heerlijke temperatuur en ontzettend lieve mensen.

Haro, 32 graden...

En maar klagen dat het zo warm is...
Na buienradar geraadpleegd te hebben voor hoe het weer in NL is dan houdt het klagen direct op. Ik sprak mijn zus via Skype. Wij verwonderden ieder over elkaars outfit. Zij in dikke trui, ik in t-shirt met nog ergere bruine toet. En dan zit je op hetzelfde continent en maar 1450 km van elkaar verwijderd.

Gisteravond na aankomst het dorp in, samen met Spaanse, Duitse en Engelse afgevaardigden. Eten en drinken uiteraard. Netwerken ook. Vooral de Engelsen. Stomverbaasd, maar behoorlijk enthousiast over de reeds bestaande contacten tussen de Spaanse, Franse, Belgische, Duitse en Nederlandse Intruder Owners Club. Al begrijp het niet goed, want voor zover ik weet hebben de Engelsen ook een Intruders Owners Club. Vanavond maar verder met ze babbelen onder genot van een paar pints.

Ik heb het niet laat gemaakt, want ik was toch vrij moe. Nog niet eens van het motorrijden, maar van de hitte.

Vandaag komen de rest van de gasten. Ze verwachten 140 deelnemers in totaal. Ik ben benieuwd, maar gezellig zal het zeker worden.

Tot laturs...

Op de grens

Het ging zo voortvarend dat we onderweg besloten om Bordeaux links (feitelijk rechts) te laten liggen en door te rijden naar Bayonne. Gelegen aan de grens met Spanje. Weinig van de omgeving gezien, omdat we behoorlijk doorkachelden op de N10. Veel bochtenwerk en af en toe een strak windje.

Gewend aan de enorme warmte werd het naarmate we steeds dichter bij de zee kwamen ook kouder. Moeten niet zeuren want het is volgens mijn mede reisgenoten rond de 24 graden.

Reden van de wijziging van de tussenstop is dat we morgen via de
Pyreneeën willen rijden naar de eindbestemming Haro. Daar hebben we morgen dan alle tijd voor.

Zo douchen en dan lekker even ergens wat eten.

Mister Bed

Zo heet het hotel waar we aangekomen zijn in Tours. Gisteren schreef ik dat we naar Orleans gingen. Daar zijn we inderdaad doorheen gegaan. Vanaf daar langs de Loire gereden. Tussen Orleans en Blois het Frankrijk dat we niet willen weten als toerist. Ook hier heeft de economische crisis hard toegeslagen. Gesloten boulangeries, veel te koop en te huur. Soms bijna spookdorpjes. Pas vanaf Blois reden we echt langszij de Loire en was de omgeving mooi. Hoe dichter we bij Tours kwamen hoe mooier de huizen waren. Statiger zeg maar. Zelfs een hotel/restaurant in de rotsen uitgebikt. Prachtig en ik kom gauw terug met mijn husband. Vandaag was het echt snikheet en onze Trudies hadden het moeilijk. Soms moesten we gewoon stoppen om wat te drinken. Net een hapje gegeten en nu lekker relaxen in het hotel en op tijd mijn nest in.

Van Utscheid naar Troyes

Tsja, als je geen wifi hebt op de camping en ook nergens anders iets in de buurt kan vinden, dan moet je aardig wat updaten. Ik houd het kort: het was helemaal geweldig. Niet Utscheid, niet de camping, maar de omgeving en het gezelschap.

Vandaag is de ene helft richting huis gegaan en de andere richting Spanje. Bij die laatste hoor ik bij. Diagonaal door Frankrijk en zoveel mogelijk via de route national.

Even met thuisfront gewastapped, geskyped en gebeld. Volgens buienradar is het weer morgen helemaal geweldig. Zowel onderweg als naar onze volgende stop: Orleans

Utscheid, Duitsland

Met een paar motormaatjes onderweg naar Utscheid. What's in a name. Net gearriveerd op ons verzamelpunt in Heerlen. Ff een kopje koffie en dan weer op onze bikes. Giga getroffen met het weer, maar af en toe sterke zijwind.

2675

Dat zijn precies de gereden kilometers - uit en thuis.

Rond 17:00 was ik @home. Het begon met een hachelijk ritje vanaf Metz. Tot en met Luik hebben we in de stromende regen gereden met een gemiddelde snelheid van 80 km/u. In Luik durfde ik zelfs niet harder dan 60. Wat was daar het wegdek slecht zeg.

Ik heb waterdichte laarzen, maar al na 60 km voelde ik druppels water via mijn enkels naar beneden lopen. Dan kun je je wel voorstellen hoe het na 3 uur rijden was. Opspattend water helpt geen enkele regenkleding of schoenen tegen.

Mijn handschoenen hebben driekwart van de dag mijn handen droog en warm gehouden, maar ook die bezweken uiteindelijk onder zo'n enorme hoeveelheid water.

Gelukkig hadden we in Nederland af en toe wat regen en kon het gas erop.

Gedoucht en al zit ik in de garage naar mijn Trudy te kijken en wat ben ik trots op haar. Starten en lopen, de hele reis ! Ook lekker zuinig op de snelweg met 1 op 20 mag ik helemaal niet klagen.
Van het weekend haar maar wassen en poetsen, want het chroom is bedekt met vuil.

Morgen maar weer nadenken over mijn volgende trip met de motor. De laatste week van deze maand. Begint de reis richting Utscheid in Duitsland en vandaar naar Haro in Spanje om dan weer naar huis te gaan.

Eerst maar eens lekker slapen in mijn eigen nest.

Metz

Niet volgens planning in Nancy aangekomen. Het was lekker om te rijden: droog, weinig vrachtwagens en zonnetje erbij. We gingen als een speer en daarom hebben we Nancy links laten liggen zodat we morgen eerder thuis zijn.

Dezelfde route als op de heenweg, maar nu genoot ik meer van de omgeving. Kwam op deze terugreis er ook achter dat ik 3 keer op een stuk van 10 km de Rhône ben over gegaan. Wat mooi was dat en dan al die wijnranken die beginnen te groeien.

De Moesel ook overgestoken en nog meer langs en door bekende gebieden gereden die ik wel eens op wijnflessen tegenkom.

Van het thuisfront hoorde ik dat ik morgen nog maar 474 km hoef te rijden.

Nu een restaurant zoeken. Moet er 1 zijn op 500 meter lopen van het hotel. Nou dat trek ik nog wel.

... en route

Bijna 11 uur geleden. Ik ben er bijna klaar voor. Wifi doet het nog.

Gisteren na de gebruikelijke plichtplegingen tussen Bubs en mij nog een late diner en vroeg mijn nest in.

Ik heb slecht geslapen en om 6:45 uur stond ik op en bepakt en bezakt op de motor en nog even een ontbijtje in de zon. Het is tijd om richting Nederland te gaan. Totaal geen zin, want het voelt als een mini vakantie waar geen eind aan hoeft te komen.

Eerst nog afscheid nemen van mijn Franse vrienden en van Judy en Joke die nog geen idee hebben van hun plannen. Wat ben ik jaloers.

Overnachting zal volgens planning in weer in Nancy zijn. We zien wel. De weersomstandigheden zijn top.

...vandaag maar ff niet

Wie nu op buienradar zou kijken ziet dat het de hele dag boven de Ardeche blijft regenen. Althans vanaf het moment dat we weer en route met de IOCF gingen. Zo rond half 12. Ik was er helemaal klaar voor en toen begon het zachtjes te plensen. Niet veel later kwam het met bakken uit de hemel. Ik ben van de motor gestapt en dacht bij mezelf dat het gekkenwerk was. Heb dus maar een wifikaart gekocht. Blog bijwerken, mail binnenhalen en de weersverwachtingen. Terugweg morgen ziet er goed uit. Nu deze dag nog doorkomen.

Langs de Ardeche

Zondag - met TT Drenthe van de IOCH in het achterhoofd - langs de Ardeche gereden. Ik had gevraagd of het voor de Hollanders wat rustiger aan gedaan kon worden. Vooraan de stoet geen probleem, maar achteraan was het toch aanpoten.
Vervolgens een heerlijke lunch bij een biologische wijnboerderij. De Fransen hebben toch een ander beleven van eten. Fruit, kaas, pizza, couscous, sla, vis o la la. Éen woord geweldig. Na een bijna 3 uur durende lunch gingen we weer op weg en via verschillende bergweggetjes (overigens 90% van zeer goede kwaliteit) terug naar de camping waar we lekker hebben gedineerd en de nodige alcoholische versnaperingen hebben genomen. Niet voordat Dennis zijn motor door onze Franse vrienden gefixt werd. Nieuwe bougie en zijn trudi liep weer op 2 "pitten"

Zaterdag Relaxing Day

Met een klein clubje 140 km door Grand Canyon in het klein gereden. Wat mooi, wat mooi, wat ontzettend mooi. Op een wat harde wind na was het vandaag een fantastische rit en zijn de eerste haarspeld bochten voor dit jaar afgevinkt. Na 7(!) uur rijden kwamen we moe maar voldaan terug op de camping en hebben we een welverdiend drankje gedaan. Nou ok dan, meer dan 1. Mijn grote vriend Garbayon van de ACI/IOCS gezien en hebben samen besloten waar de European Convention 2013 wordt gehouden. Maar dat is nog een verrassing. Anyway,morgen wacht ons weer een mooie rit met de nodige activiteiten. Nu gaan we eerst verder met eten en er zal nog wel een drankje of wat gedaan worden vanavond!! Tot morgen

Aankomst bij de IOCF

Gelukkig, gratis wifi...

Van Nancy naar Ruoms. Een heerlijke rit. Zonnetje erbij, nog wel wat wind en bij aankomst wachtte ons de rest van de IOCH. Joke en Judy hadden boodschappen, gedaan dus dan weet je wel ... gelijk aan de drank natuurlijk . Moeten morgen gelijk booschappen doen, want het is op.
Enfin, na een hartelijke welkomst met onze vrienden van de IOCF zijn we nu aan het diner.

...tussenstop in Nancy

Ik lig nu lekker in bed. Wat een rit zeg!

Na vanochtend van ons verzamelpunt afscheid genomen te hebben van manlief gingen we en route.

Al snel had ik in de gaten dat het een pittige reis zou worden. Het begon met sterke zijwinden en de laatste 250 kilometer alleen maar regen en nog eens regen.

Aangekomen in Nancy, hotel opgezocht en direct gaan eten, want ik had aardige trek. Het was hard werken op de motor!

Ik had mij de reis iets anders voorgesteld, met zonnetje enzo maar het is niet anders. Alles hangt nu om te drogen en te luchten.

Hopelijk hebben we morgen beter weer. Ik ben moe en ga slapen.

Truste...

Laatste check ups

Zo, net thuis met de motor die een onderhoudsbeurtje heeft gekregen. Was maar goed ook, de accu zat een beetje los in de bak. Met al dat trillen is het niet echt bevordelijk voor de accu.
Verder normaal onderhoud en bougies vervangen.

Op de terugweg scheen heerlijk het zonnetje. Kan niet wachten totdat het donderdag is.

Gisteren (ja op zondag) nog wat gewerkt voor de baas. Anders kwam ik echt in tijdnood. Bovendien vind ik het leuk en het weer was er ook naar.


Zojuist met Judy (weer een ander motorvriendin) overlegt om wel of geen slaapzak mee te nemen. Toch maar doen. Beter te warm dan te koud. O ja ook koffie. Heel belangrijk, want in Frankrijk is de koffie net slootwater.

Ook even testen hoe het werkt met de iPhone een bericht plaatsen mét foto in mijn blog. Hier zie je een Doerak en Karin momentje.

De Ardeche

Gisteren een afspraak gemaakt met mijn vaste monteur voor aankomende maandag. Hij zal mijn motor aan een een grondige check onderwerpen. Remblokjes vervangen, olie nakijken, bandenspanning enz. enz.


De laatste check was voor de zomer vorig jaar en mijn Trudy heeft nadien heel wat duizenden kilometers gereden. Ik moet wel een veilig gevoel hebben toch?


Vandaag  - in mijn pauze - heb ik even gekeken hoe ik mijn blog nog verder kan pimpen. Mijn motorvriendinnetje Sjan - die zelf nog geen blog heeft - heeft haar hulp aangeboden. Geweldig en  typisch Sjan, altijd behulpzaam. Het kan dus zijn dat af en toe mijn blog van kleur verschiet haha.


Schiet mij overigens te binnen dat ik dus ook nog wat moet vertellen op welke motor ik rijd. Zal dat eerdaags ergens in mijn profiel aangeven.


Ik hoop dat ik onderweg mijn reisverslagen kan bijhouden qua tekst. Ik neem alleen mijn iPhone mee. De app ook al gedownload. Ik zie al wel dat de mogelijkheden iets minder zijn dan vanaf mijn Apple Air. 

Welkom en mijn eerste reisje

Welkom op mijn blog. Ik ben er ook maar aan begonnen.
Ik neem jullie mee op mijn reizen in binnen, maar voornamelijk buitenland.

Over ruim een week vertrek ik naar de Ardeche in Frankrijk op mijn motor en in goed gezelschap van een paar motormaatjes van de IOCH.

De weersverwachtingen zijn goed zo rond de 20 a 22 graden. Veel beter dan in dit koude kikkerlandje.


Tot laturs...