Nog een nachtje slapen en dan begint mijn vakantie. Eerst nog wat zaken regelen en uitproberen. Gelukkig heb ik mijn nieuwe pannetjes uitgepakt en gewassen. Bij het afdrogen brak het handvat van de deksel af. Balen, maar blij dat het nu is gebeurd en niet onderweg. Ik heb niet eens grof geweld met afdrogen gebruikt. Met mijn artrose-handen kan ik nauwelijks een deuk in een pak boter slaan. Kan ik nu terug naar die bekende kampeerzaak die zijn naam dankt aan een aquatisch knaagdier.
Gisteravond de laatste boodschappen in huis gehaald om mee te nemen. Het meeste was eten voor onderweg oftewel de 'vreet' zoals mijn tante van 80 dat placht te noemen. Zoals zij dat uitspreekt - zeer goed gearticuleerd en behoorlijk bekakt - is het niet 'plat'.
Met artrose motor rijden? Ja hoor, tot nu toe gaat het nog. Ik rijd geregeld met mijn winterhandschoenen. Ook in de zomer. Het moet wel erg warm zijn wil ik mijn zomerhandschoenen dragen. Sommigen zie ik zelfs zonder. Dat zie je mij nooit doen. Alleen al om veiligheidsredenen niet. Ach, af en toe na een ritje van 100 km zonder stoppen zijn ze wat stijfjes en pijnlijker. Vooral mijn rechterhand waarmee ik gas geef. Ik heb wel een hulpmiddel bij het gas geven en het gas constant te houden. Is aan mijn handvat bevestigd en met mijn handpalm geef ik dan gas. Op die manier hoef ik niet te knijpen. Dat is niet vol te houden. Daarnaast heb ik van één van mijn motormaatjes een heel ingenieuze hendel gekregen die als een soort cruise control werkt. Onder het rijden kan ik dan af en toe mijn hand strekken zonder snelheid te verliezen. Ik heb het nog niet uitgeprobeerd. Doe ik onderweg wel. In Scandinavië en Finland is het lang niet zo druk op de weg. Genoeg ruimte dus.
Terugkomend op die tante van 80. Een geweldig mens overigens. Altijd in het zakenwereldje werkzaam geweest en nog zeer bij de tijd. Ze rijdt nog steeds zelf haar auto. Geen klein stadsautootje, maar nog een grote bak op vier wielen ook. "Voor mijn vriendinnen als we op stap gaan" was de reden van de aanschaf. Als ik uitstapjes met haar maak mag, nou ja eerder moet, ik plaatsnemen op de passagiersstoel. Madam wil zelf rijden en geregeld doe ik mijn handen voor mijn ogen en duimen in mijn oren. Ze rijdt heel erg goed, maar veel te hard en scheldt - eveneens goed gearticuleerd en bekakt - alle weggebruikers de huid vol die volgens haar zo de weg op schieten. Ze vergeet daarbij dat die weggebruikers vaak voorrang hebben. Het gaat allemaal goed en aan haar reactievermogen mankeert helemaal niets, maar onze uitjes leveren wel de nodige snelheidsbekeuringen op die ze zonder mopperen betaalt. Ik ga haar even bellen...Zal ze wel weer zeggen dat ik voorzichtig moet doen en mij aan de toegestane snelheid moet houden. " Ja tante...".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten